تحقیق درباره بیابان چیواوا

بیابان چیواوا دورترین نقطه شرقی ، دورترین نقطه غربی و بزرگترین بیابان امریکای شمالی است . بیشتر آن در ایالات چیواوا و کرهیولا در مکزیک واقع می شود اما دنباله های چیواوا به آریزونای غربی ، نیومکزیکوی جنوبی و تگزاس و از پایین به ایالات زاکاتکاس و سن لوئیس پوستی در مکزیک می رسد . این بیابان بسیار بزرگ – حدو 175000 مایل مربع است ، که آن را بزرگتر ازکل ایالات کالفرنیا می سازد .

چیواوا معمولاً یک بیابان کم باران خوانده می شود . آن به خاطر دو رشته کوه بزرگ ، سیرامادر غربی در غرب و سیرامادر شرقی در شرق ، است که در بخش مکزیکی چیواوا قرار دارند . این کوهها مانع از رسیدن رطوبت خلیج مکزیک و اقیانوس آرام به این زمین می شوند و دلیل اصلی توسعه این بیابان می باشند . یک ویژگی مهم بیابان چیواوا رشته کوههای کوچک بسیاری است که آن را فرا می گیرد از جمله فرانکلین در تگزاس و سن آندرس و دوناآناس در در نیومکزیکو . بین این کوهها دره های کم ارتفاع تری هستند . در حقیقت در چیواوا ارتفاع از سطح دریا از حدود 1970 فوت تا حدود 5500 فوت تغییر می کند .

دره های رودی یزوحو دارند که با رودخانه های ریو گراند و پکاس شکل گرفتند و مناطق رود کناری را در چیواوا بوجود می آورد که در بسیاری از بیابانهای دیگر وجود ندارند . این بدین معناست که گیاهان و حیوانات گوناگویی می توانند در محدود ان زندگی کنند . برای مثال دربیگ بند در تگزاس که ارتفاع کم است ، نارمولک های بسیاری وجود ارند که نمی توانند در زمستان های سرد کوههای بیابانی زنده بمانند و هر چند ماهی معمولاً بعنوان ساکنان بیابان تصور نمی شود ، اما در زیستگاههای آبزی چیواوا بسیاری وجود دارند .

حدود :
بنابراین اگر در بیابان چیواوا زیستگاههای بسیاری وجود دارد ما چطوری می توانیم بگوئیم آن کجا بیابان می یابد ؟
مانند هر بیابانی ، گیاهان و حیوانات خاصی وجود دارند که در سرتاسر کل چیواوا پدیدار می شوند و گونه های شاخص نامیده می شوند – بعبارت دیگر نشان می دهند که شما چه موقع در بیابان هستید . احتمالاً شما فکر می کنید که این شاخص ها کاکتوس هستند چون بیابان سونوران مجاور به خاطر کاکتوس ساگواروی خود بسیار مشهور است . متاسفم که شما را ناامید می کنم . اما در چیواوا اینطور نیست .

هر چند کاکتوس های فراوان و اربوی زبر در بسیاری از بخشهای این بیابان رشد می کنند ، اما شاخص ها و نشانه های واقعی بترهای جیواوایی هستند مثل کرئوزوت ، کهور ، آگاو و اوکوتیو . تنها یک گیاه وجود دارد که برای بیابان چیواوا بومی است ، یعنی اینکه آن هیچ جای دیگری رشد نمی کند – و آن لچوگیلا ، نوعی آگاو ، نامیده می شود . تمام این گونه های شاخص در سوکورو ، نیومکزیکو ، ناپدید می شوند . بنابراین ما معمولاً سوکورو را دورترین نقطه شمالی بیابان چیواوا تصور می کنیم .

آب در چیواوا :
بیابان چیواوا یک بیابان نسبتاً خشک با تنها یک فصل شدیداً بارانی در تابستان و بارانهای ملایم در اوایل زمستان ، معمولاً در دسامبر می باشد . بارانهای تابستان که در جون و جولای رخ می دهند ، فصل بارانهای موسمی نامیده می شوند و با هوای مرطوبی که از خلیج مکزیکو نفوذ می کند ایجاد می شوند . اما حیوانات زنده طی کل سال به آب نیاز دارند و ماترهم بیابانها ، آن از چند منبع حاصل می شود . رود ریوگراند درست از مرکز بیابان در نیومکزیکو می گذرد و بعنوان مرزبین چیواوا ، مکزیکو و تگزاس عمل می کند . این رودخانه زیستگاه رود کناری برای صنوبر شرقی و دیگر درختان ، پرندگان و حیوانات زمینی و خانه ای برای ماهی ها فراهم می کند .

آن یک مرکز مهم برای رشد انسان و منبع آلی برای آبیاری زمین ها زراعی نیز می باشد . منابع مهم دیگر آب برای بسیاری از گونه های حیوانی و گیاهی ، نهرها ، دریاچه ها ، جویبارهای موقت و حتی چالاب های بزرگی هستند که طی فصلهای بارانی تابستان شکل می گیرند . و زیر بیابان نیز آبی وجود دارد که قرن ها از پائین به سطح زمین قرار و بده است . عمق آب و مقدار آبی که وجود دارد به جایی بستگی دارد که بیابان در آن واقع می شود . برای مثال در دره میسلا که ریوگراند ازآن عبور می کند ، مقدار زیادی آب در آبخیزی که تنها 20-15 فوت زیر سطح زمین است ، وجود دارند .
با این وجچود مناطق کوهستانی بیابان یا دره هایی که دارای رودخانه هایی نیستند ، اغلب آبشان پائین تا حدود 700-200 فوت زیر سطح زمین دارند . در این مکان ها ، کشیدن آب بسیار مشکل است و آب خیلی سریع در دره های رودی دوباره نمی شود .

در مورد داشتن این آب زیرزمینی در بیابان چیواوا نتایج جالبی وجود دارد و یکی از اینها وجود آبادی ها است . یک آبادی یک منطقه حاصلخیز بیابانی است که معمولاً با بالا آمدن آب از پائین ایجاد می شود . آبادی ها زیستگاههایی برای بسیاری از گونه های حیوانات و گیاهان که تحت شرایط بیابان نمی توانستند معمولاً زنده بمانند ، فراهم می کنند . مشهورترین آبادی در بیابان چیواوا در آبریز کوآترو سینگاس در مکزیک می باشد . آن دارای دسترهای ماهی ها ، لاک پشت های آبزی و موجودات غیر معمول دیگر برگه ها ، دریاچه ها و آبراههای بسیار خود می باشد . افراد نیز حتی برای غواصی به آنها می روند .

بیابان شدن
بیابان چطور تغییر کرده است : هرچند در این محل در امریکای شمالی چندین بار بین دوران یخبندان بیابانهایی وجود داشته اند ، اما این بیابان خاص که ما چیواوا می نامیم تنها برای حدود 8000 سال وجود داشته است . آن به نظر همیشگی است ، اما وقتی شما در مورد اینکه دایناسورها چه مدت قبل زندگی می کردند (بیش از 125 سال قبل ) فکر می کنید ، 8000 سال در اصطلاح زمین شناسی این بیابان را طغل می سازد . چیواوا در سرتاسر بسیاری از تغییرات طی تاریخش و مخصوصاً در 150 سالاخیر بوده است . در سالهای 1850 ، گفته شد که علت موجود در بیابان چیواوای شمالی باب میل اسب ها رشد می کرد . از آن موقع روندی که بیابان شدن نام داشت به سرعت جایگزین شده است .

زمین هایی که قبلاً علفزارهای بیابانی بودند اکنون تقریباً هه بیابان بترای با علفهایی هستند که به سرعت ناپدید می شدند و این بواسطه حیات بیابان تحت تاثیر واقع می شود چون آن کلاً یک سیستم بوم شناختی است . برای این بیابان شدن چند دلیل وجود دارد . قبل از اینکه تکنولوژی حفر کردن چاههای عمیق مقرون به حرفه توسعه یابد ، علفزارهای موجود در بیابان شمالی چیلواوا برای گله های کوچک محدود می شد . با این وجود حدود 150 سال قبل افراد آسانتر به آب دست می یافتند و گله های بزرگ احشام آورده می شدند .

چون افراد هنوز تاثیری که احشام داشتند را درک نمی کردند ، آنها این علفزارها را تا سالهایی که گذشته بود به خوبی کنترل و مدیریت نمی کردند ، ولی از سوی دیگر لگد مال کرده و خورده بودند و این مناطق ناهمگونی برون پوشش گیاهی بوجود آورده بود که انتقال بوته ها را ممکن می ساخت . این امر اغلب تهدی بوته نامیده می شود . وقتی این فرآیند شروع شد ، آن با کمک دیگر حیوانات مثل موش جهنده و خرگوش های امریکایی ادامه یافت . در واقع بیابان سازی و بیابان شدن مدتها قبل در بیابان چیواوای جنوبی شروع شد چون علفزارهای موجود در مکزیت بسیار بزرگتر از امریکا بوده اند . و در خاورمیانه مکانهایی هستند که بیابان شدن هزاران سال به کندی رخ داده است .

بسیاری از افراد فکر می کنند که آب و هوای شرق به توزیع کاملاً خشک می شود بطوریکه سرانجام در هرصورت بیابان بوجود می آید . ما واقعاً راهی برای دانستن آن نداریم . اما وقتی شما با تغییراتی در آب و هوای جهانی علفزارهای حیوانات را اضافه می کنید ، گیاهان بیابانی متفائتی بدست می آورید اکنون چند علفزار بیابانی وجود دارند که در سرتاسر جهان رها شده اند و تقریباً هیچیک در بیابان چیلوارا نیستند .